သူးမြဲကလုိးသေဘာတူညီခ်က္

အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသူးမြဲကလုိးသေဘာတူညီခ်က္

ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ မွီတင္းေနထုိင္သည့္ တုိင္းျပည္ျဖစ္သည္။
ေခတ္သစ္ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ညွိႏႈိင္း၍
တည္ေဆာက္ထားေသာ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္မႈအင္အားျဖင့္ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး
ကို ရယူႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္က်ဆုံးမႈႏွင့္အတူ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးသည္
လည္း လြင့္ပါးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရသည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရျခင္း၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္မႈၿပိဳကြဲလ်က္ တုိင္းျပည္ ေၾကျပဳန္းပ်က္သုဥ္းမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ႀကီးကိုရင္ဆုိင္ေနရသည့္ အခ်ိန္အခါျဖစ္ေပသည္။ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျပည္သူတုိ႔၏ လက္ငင္းလုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ေခတ္မီတုိးတက္၍ သာယာ၀ေျပာေသာထာ၀စဥ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာသည့္ လူအဖြဲ႕အစည္းတည္ေဆာက္ေရးတုိ႔ကုိ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္မႈ အင္အားျဖင့္သာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ပါ၍ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္မႈ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းသည္ ယေန႔ကာလ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျပည္သူတုိ႔
အတြက္ အဓိကက်ေသာလုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕သည္ တုိင္းရင္းသားကုိယ္စားျပဳပါတီမ်ားႏွင့္ ပူးတြဲလ်က္ ယင္း
တာ၀န္ကုိ တက္ႂကြစြာထမ္းေဆာင္ေနသည့္နည္းတူ ေအာက္တြင္ လက္မွတ္ေရးထုိးထားသည့္ အဖြဲ႕အစည္း (၂၃) ဖြဲ႕သည္လည္း ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၂) ရက္ေန႔မွ (၁၄) ရက္ေန႔အထိ (၃) ရက္တုိင္တုိင္ ေကာ္သူးေလျပည္နယ္ သူးမြဲကလုိးတြင္ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးကုိ ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပ၍ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို တညီတၫြတ္တည္း သေဘာတူဆုံးျဖတ္ၾကပါသည္။ ၎သေဘာတူညီဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားမွာ -

၁။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ခ်ဳပ္ဆုိသည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ယင္းစာခ်ဳပ္ဆုိင္ရာ ကတိက၀တ္မ်ား၊ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ထုတ္ျပန္သည့္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္၊ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ခ်ဳပ္ဆုိသည့္ မာနယ္ပေလာစာခ်ဳပ္၊ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ျပဳလုပ္သည့္ မယ္သေရာထ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၏ အေျခခံအက်ဳိးစီးပြားကုိ ကုိယ္စားျပဳသည့္ သမုိင္း၀င္ သေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူသည္။

၂။ ျမန္မာျပည္၏ လက္ရွိပဋိပကၡသည္ ဖိႏွိပ္အုပ္စုိးသူ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုကတဖက္၊ အဖိႏွိပ္ခံတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ျပည္သူလူထုႀကီးကတဖက္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီး ယင္းပဋိပကၡႀကီးသည္ တေန႔တျခား ပိုမုိျပင္းထန္လာေနသည့္အတြက္ အဆုံးအျဖတ္ကာလတခုသုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိေနသည္ဟု တညီတၫြတ္တည္း သုံးသပ္ၾကသည္။

၃။ န၀တ/နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ႀကီးစုိးမႈေၾကာင့္ ယေန႔ျမန္မာျပည္တြင္ ဒီမုိကေရစီ ဆိတ္သုဥ္း
ျခင္းႏွင့္ အမ်ဳိးသားအခြင့္အေရး ဆုံး႐ႈံးျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ေပၚေနရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္
ႀကီးစုိးမႈကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ရန္မွာ တုိင္းျပည္၏ အဓိကဘုံလုပ္ငန္းတာ၀န္ျဖစ္သည္ဟု တညီ
တၫြတ္တည္း သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၄။ န၀တ/နအဖ စစ္အာဏာရွင္ႀကီးစုိးမႈတုိက္ဖ်က္ေရးတြင္ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အယူ၀ါဒ၊ လက္၀ဲ
လက္ယာ မခြဲျခားဘဲ ပါတီ၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအားလုံး၊ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားအားလုံး အနိမ့္ဆုံး ျဖစ္ႏုိင္
သည့္အဆင့္မွစတင္၍ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၅။ န၀တ/နအဖသည္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကုိ ဦးစီးက်င္းပခြင့္မရွိေပ။ လက္ရွိျပဳလုပ္ေနသည့္
အမ်ဳိးသားညီလာခံသည္ အတုအေယာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံျဖစ္၍ လုံး၀တရားမ၀င္ေခ်။ ထုိ႔
ေၾကာင့္ ၎အမ်ဳိးသားညီလာခံအား လုံး၀အသိအမွတ္မျပဳေၾကာင္း တညီတၫြတ္တည္း
သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၆။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵႏွင့္အညီ ပါတီစုံဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ က်င့္သုံးရန္တညီတၫြတ္တည္း သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၇။ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ရရွိၿပီး အမ်ဳိးသားျပည္နယ္မ်ား စုေပါင္းပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရန္သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၈။ ၁၉၉၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားကိုယ္စားျပဳပါတီ (၄) ပါတီ၏ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းေခၚယူရန္ ေတာင္းဆုိျခင္း၊ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားျပဳေကာ္မတီဖြဲ႕စည္းျခင္း၊ လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ေကာ္မတီမ်ားကုိ ဖြဲ႕စည္းျခင္းမ်ားအားေထာက္ခံေၾကာင္း သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၉။ ဤႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွ သုံးပြင့္ဆုိင္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေပၚေပါက္ေရးကုိ လတ္တေလာလုပ္ငန္းစဥ္အျဖစ္ ပူးေပါင္းႀကိဳးပမ္းသြားၾကရန္ သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၁၀။ ကမၻာ့ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရး ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈျဖစ္ထြန္းေစေရးအတြက္ တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္လာမႈမ်ားအေပၚ ႀကိဳဆုိ ေထာက္ခံသည္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ၏ ျမန္မာျပည္ဆုိင္ရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ တည့္မတ္မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္၍ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ တညီတၫြတ္တည္း ေတာင္းဆုိသည္။

၁၁။ ျမန္မာျပည္အတြင္း မူးယစ္ေဆး၀ါးစုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈ၊ ေရာင္း၀ယ္မႈ ျပည္ပတင္ပို႔မႈမ်ားတြင္နအဖစစ္အုပ္စု၏ အဓိကပါ၀င္ပတ္သက္ေနမႈကို ဆန္႔က်င္႐ႈတ္ခ်ေၾကာင္း သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၁၂။ နအဖစစ္အာဏာရွင္ ႀကီးစုိးမႈရွိေနသည့္ကာလအတြင္း ျမန္မာျပည္အတြင္းသုိ႔ မည္သည့္ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈမွန္သမွ် ျပည္ပမွ ၀င္ေရာက္မျပဳလုပ္ရန္ ေတာင္းဆုိေၾကာင္း သေဘာတူဆုံးျဖတ္သည္။

၁၃။ ဤအမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွ ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ သေဘာတူ
ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသုိ႔တက္ေရာက္ၾကသည့္ အဖြဲ႕အားလုံး တာ၀န္ယူရန္၊ စည္း႐ုံးညွိႏႈိင္းေရး ေကာ္မတီတရပ္ဖြဲ႕စည္း၍ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားရန္ ဆုံးျဖတ္သည္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၄) ရက္။

အတည္ျပဳလက္မွတ္ေရးထုိးသူမ်ား

ဦးတင္ေမာင္သက္
ဥကၠ႒
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာမြတ္ဆလင္အစည္းအ႐ုံး ABMU

ဦးမ်ဳိး၀င္း
အတြင္းေရးမွဴး (၂)
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး ABSDF

ဦးသာႏုိး
အတြင္းေရးမွဴး
ရခုိင္ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ALD

ေစာဂ်က္ေကာ့
ဗဟုိစည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ၀င္
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ CPB

ဦးျမတ္သူ
ဥကၠ႒
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ABSL

အရွင္ေခမာစာရ
ဥကၠ႒
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ ABYMU

ဆလုိင္းေရႊခါး(ရ္)
အတြင္းေရးမွဴး၊ ျပည္ပဆက္ဆံေရးတာ၀န္ခံ
ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦး CNF

ေစာေရႊဆုိင္း
ဒု-ဥကၠ႒
ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး KNU

ဦးစုိးလြင္
ဒု-ဥကၠ႒
ၿမိတ္-ထား၀ယ္ညီၫြတ္ေရးတပ္ဦး MDUF

ဆလုိင္းထနယ္လြယ္
ကုိယ္စားလွယ္
ခ်င္းအမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ CNLD

ဘီၾကာဦး
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
လားဟူဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး LDF

ဦးဒယ္နီရယ္ေအာင္
အဖြဲ႕၀င္
ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအဖြဲ႕ MPU

ခုိင္မ်ဳိးမင္း
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
ရခုိင္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ ALP

ဦးေဇာ္ႏုိင္ဦး
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
လူ႕ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ DPNS

ဦးေက်ာ္လွ
ဥကၠ႒
ျမန္မာႏုိင္ငံမြတ္ဆလင္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ MLO

ဦးေက်ာ္ထက္
ဥကၠ႒
ျပည္သူ႕ကာကြယ္ေရးတပ္ PDF

ဗမက ခြန္ဥကၠာ
ဥကၠ႒
ပအုိ၀္းျပည္သူ႕လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ PPLO

မဟာဆန္း
ဥကၠ႒
၀အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕ WNO

ဦးေအးေဆာင္
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္
ျပည္သူ႕လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး PLF

ခြန္ၾကာႏု
ကုိယ္စားလွယ္
ရွမ္းဒီမုိကရက္တစ္အစည္းအ႐ုံး SDU

မုိင္အုိက္ဖုန္း
တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴး
ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး PSLF

ဦးသန္းထြဋ္
အတြင္းေရးမွဴး
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) NLD-LA

ဦးေအာင္ျမင့္
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
ျပည္သူ႕ျပည္ခ်စ္ပါတီ PPP

ဦးေမာင္ေမာင္လတ္
အဖြဲ႕၀င္
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားအဖြဲ႕ MPU

Seminar on National Solidarity
Thoo Mweh klo Agreement

Date: December 14, 1998

Burma is a country inhabited by many indigenous ethnic nationalities. In the modern Burmese history, even though the consensus agreement between General Aung San and the leaders of indigenous ethnic nationalities had achieved national solidarity and obtained independence, this solidarity deteriorated along with the death of general Aung San.

As a consequence of long years of oppression under the military dictatorship, the national solidarity is in a vulnerable state of total disintegration. The immediate need of the people of all the nationalities, being the abolition of the military dictatorship and the building of a modern society with lasting peace and prosperity, could be achieved only through a consolidated national strength. Thus, the building of national solidarity is the main task of the people of all the nationalities, today. Just as the National League for Democracy (NLD), led by Daw Aung San Suu Kyi, and the political parties representing the nationalities, jointly and actively have been undertaking the said task, we, the 23 organizations, whose signatures appeared below, successfully held the “Seminar on National Solidarity,” from the 12th to 14th of December, 1998, at Thoo Mweh Klo, Kawthoolei State, and unanimously reached the agreement given below.

1. The Seminar recognized that the 1947 Panglong Agreement and pledges contained in the Agreement, the 1990 Bo Aung Kyaw Street Declaration, the 1992 Marnerplaw Agreement and the 1997 Mae Tha Raw Hta Agreement are the historic agreements representing the fundamental interest of the ethnic nationalities and the people.

2. The Seminar unanimously determined that the conflict prevailing in Burma is a conflict between the oppressive military dictatorship, on the one side, and the oppressed people of all the nationalities on the other, and as it has been intensifying, day by day, it is now approaching a decisive stage.

3. As a result of domination of the SLORC/SPDC military dictatorship, there was lack of democratic rights and loss of the rights of the nationalities, in present day Burma. Therefore, it was unanimously decided that the abolishment of the military dictatorship was the principal and common task of the country.

4. It was decided that all political parties, organizations and individuals, irrespective of race, religion and political ideology, were to join hands and work together, starting from the lowest possible stage, in the struggling for the abolition of the SLORC/SPDC military dictatorship.

5. The SLORC/SPDC has no right to lead in organizing and convening the National Convention. Therefore, the Seminar unanimously decided that the National Convention of the SPDC could absolutely not be accepted.

6. The Seminar unanimously decided to promote and practice the multi-party democratic system, in accordance with aspiration of the entire people of all the Nationalities.

7. The Seminar unanimously decided to establish a genuine federal union, composed of national states, having national equality and full right of self-determination.

8. The Seminar decided to support the demand for the convening of parliament, formation of the Committee Representing People’s Parliament and the Parliamentary Affairs Committees by the victorious parties in the 1990 election, the National League for Democracy (NLD) and the 4 political parties representing the ethnic nationalities.

9. This Seminar decided to cooperate in the struggle for the emergence of tripartite dialogue, as an immediate task.

10. The Seminar welcomed and supported the active involvement of the United Nations and the international organizations for the establishment of peace and democracy in Burma. Since the 1998 UNGA Resolutions on Burma were correct, the Seminar unanimously demanded that they be implemented, in practice, by the responsible authorities.

11. The Seminar strongly condemned the involvement of the SPDC military dictatorship, as a principal partner, in the cultivation, by the responsible authorities.

12. The Seminar called upon foreign investors not to invest in Burma, so long as the SPDC military dictatorship was in power.

13. The Seminar decided that all the organizations attending the Seminar were to take the responsibility for the maintenance and implementation of the decisions and to form a Coordinating and Organizing Committee in order to continue for the implementation the decisions.

Signatories

1. U Tin Maung thet
President
All Burma Muslim Union (ABMU)

2. U Myo Win
Secretary 92)
All Burma Students’ Democratic Front (ABSDF)

3. U Myat Thu
President
All Burma Students’ League (ABSL)

4. Ashin Kaymar Sara
Chairmonk
All Burma Young Monk’s Union (ABYMU)

5. U Tha Noe
Secretary
Arakan League for Democracy (ALD)

6. Khaing Myo Min
General Secretary
Arakan Liberation Party (ALP)

7. S’lai Shwe Khar
Secretary, Foreign Affair Department
Chin National Front (CNF)

8. S’lai Tha Nei Luai
Representative
Chin National League for Democracy (CNLD)

9. Saw Jacob
Central Organizing Committee
Communist Party of Burma (CPB)

10. U Zaw Naing Oo
General Secretary
Democratic Party for a New Society (DPNS)

11. Saw Shwe Hser
Vice-President
Karen National Union (KNU)

12. B. Kyah Oo
General Secretary
Lahu Democratic Front (LDF)

13. U Soe Lwin
Vice-Chairperson
Myeik-Dewai United Front (MDUF)

14. U Kyaw Hla
President
Muslim Liberation Organization (MLO)

15. U Deniel Aung
Member
Members of Parliament Union

16. U Than Htut
Secretary
National League for Democracy-Liberated Area (NLD-LA)

17. U Kyaw Htet
President
People Defense Force (PDF)

18. U Aye Saung
Secretary General
People’s Liberation Front (PLF)

19. Khun Okker
President
Pa-O People’s Liberation Organization (PPLO)

20. U Aung Myint
General Secretary
People’s Patriotic Party (PPP)

21. Mai Aik Pong
Joint-Secretary
Palaung State Liberation Front (PSLF)

22. Khun Kyar Nu
Representative
Shan Democratic Union (SDU)

23. Maha San
President
Wa National Organization (WNO)

24. U Maung Maung Latt
Member
Members of Parliament Union

Read more...